Bohaterka utworu – Antygona jako osoba dumna, porywcza i zdecydowana została postawiona w trudnej sytuacji, z której wybrnęła sprzeciwiając się i buntując wobec obowiązującego prawa. Tym świadomym posunięciem została osamotniona. Wyparła się jej rodzina i najbliższe osoby. Mimo takiego rozwoju sytuacji, bohaterka nie zwątpiła w swoje racje. Antygona dokonała wyboru zgodnego z własnym sumieniem, pochowała zwłoki brata, za co groziła jej najsurowsza z kar- śmierć.

Była tego świadoma od początku swoich zamierzeń. Samotność, której doświadczyła, nie pogrążyła jej w stan rozerwania emocjonalnego, wręcz przeciwnie, wzmocniła i dodała jej pewności i stanowczości w działaniu. Bohaterka była zbyt zajęta i przejęta całą sytuacją, by zdać sobie sprawę z tego, że poczucie samotności ma negatywny wydźwięk. Odczuwała to, w sposób mało znaczący, gdyż była osobą o twardym charakterze i dużej zaradności. Gdy dochodzi do sytuacji, gdzie Antygona jest bezsilna wobec władcy, odczuwa wyobcowanie i świadomość, że nie może oczekiwać jakiejkolwiek pomocy. Ogarnięta rozmaitymi, zespolonymi ze sobą uczuciami postanawia wyprzedzić rozkaz tyrana i popełnia samobójstwo.